جهان را صاحبي باشد خدا نام ...
سلام . حرفها انقده به دلم نزديک بود که احساس کردم خودم گفتمشون .... وقتي به به اين شعر فکر مي کنم درد همه وجودم رو مي گيره « تو بين منتظران هم ، عزيز من ف چه غريبي .... »
آقاجونم،مهربونم !
دلم مي خواد بگم بيا ، بيا که .... اما وقتي يه نگاه به خودم و دلم مي کنم ازت خجالت مي کشم . کدوم دل بايد فرش قدمهات بشه ؟ اين دل آلوده ؟!
..... هيچي نمي تونم بگم جز اينکه آقاجون ، شرمنده ام . شرمنده روي ماهت . اما آقاي مهربون من مي خوام بگم بيا ، به دل سياهم نگاه نکن . ببين شرمنده ام . ببين دلتنگتم . ببين از رو سياهي ازت خجالت مي کشم . ....
مهدي جان !
لايق فيض حضورت نيَم اما بگذار
زندگي چند صباحي به خيالت بکنم