الذین آمنوا و عملوا الصالحات طوبی لهم و حسن مآب

پرنده رفتنی است...............

چشمانش را نگاه کنید . پر از حکایت غربت است.

در نگاهش پرتوی ازنور است که عاشقانه به آن می نگرد و مستانه خیره اش شده . بالش زخمی نیست . نه !

تمامی نگاهش نگران امانتی است که بر بالش گذارده اند.

او زمینی نبود که ماندنی باشد. اصلا آمده بود که برود و رفت . همه چیز را رها کرد و رفت.

اما من و تو را به دامی که گرفتار آن بود گرفتار کرد تا پس از او حکایت های پر سوز سینه سوخته اش را حکایتگر باشیم.

یادمان نرفته است ناله هایش را با خدایش که چه زیبا او را عبد بود.

حسن جان!

به یادت و در راهت می مانیم . تنها نگاهت را از ما بر نتاب و سلام مان را به مولایت برسان.