به نامت ،‏به یادت ،‏به امیدت و نه به امید خلق روزگار

اندوهناک‏ترین غروب و طلوع را دیده‏اید ؟ غروب غم‏بار خورشید محراب عشق و طلوع خورشید سرمشار آسمان کوفه !
دیده خون بارید که محراب کوفه رنگ شهادت گرفت !
اشک افشانید که نقش خون ، بر زیبا‏ترین سجاده دل‏داده‏گی ترسیم شد .‏
بند دل تسبیح هم صد پاره شد که تربت ابو تراب را به خون ،‏ گِل کردند .
نکند قیامت نزدیک شده است « اقتربت الساعه و انشق القمر »
ماه سرافراز مدینه را فرق شکافتند و قرآن ناطق شمشیر خورد و به ملکوت رجعت کرد ! 

****

در سحرگاهان بود که سخا و صداقت و آیه انفاق به معراج رفت !
در سحرگاهان بود که تمامی جوان‏مردی و فتوت را تا آرامگه هجر تشییع کردند !
در سحرگاهان بود که مهر و عطوفت را به تیغ جفا و نفاق  زهرآلود کردند و کفر و ظلم را زنده کردند .
در سحرگاهان بود که عدل و داد برای هماره یتیم شد .
در سحر گاهان بود که لیله القدر تفسیر شد و قدر و منزلت گرفت « سلام بر لیله القدر حتی مطلع الفجر »
در سحرگاهان بود که چاه تنهایی علی هم تنها شد .

****

تاریخ در ظلمت خواهد ماند که آیه ولایت را به خاک و خون کشیدند .
زمزم به یاد زمزمه‏های سحرگاهان برای هماره تاریخ اشک می‏ریزد  و می‏جوشد .
و رمضان برای همیشه سوگوار امیر حماسه‏ها خواهد ماند .
کعبه در عزای مولود خویش هماره سیه‏پوش شد .

****

ملایک در شگفتند که چگونه آیه امانت را ،‏آیه اتمام دین و اکمال نعمت را فرق شکافتند و ارض و سما و شمس و قمر هنوز از حرکت بازنایستاده اند ؟
ملایک در حیرتند که چگونه خیر الراکعین ،‏خیر المستغفرین ، خیر المنفقین را به تیغ کین کشیدند و کوفه هنوز سراپا ایستاده است ؟
مگر ندای جبرئیل را نشنیده بودند که السلام علیکم یا اهل بیت النبوه که این چنین پاسخ گفتند لا اسئلکم اجرا الا الموده فی القربی را ؟
مگر بیعت غدیر را ندیده بودند که صراط مستقیم و حبل متین را رها کردند ؟ او که دنیا را به شب‏زده‏‏گان بخشیده‏بود و آن را سه طلاقه کرده ‏بود ! چه شد که دنیا‏صفتان و دون‏مسلکان حتی به دل‏پریشی یتیمان کوفه هم رحم نکردند ؟

****

سر بر شانه کدامین ماه بگذارند ، یتیمان کوفه که مدینه در بهت است و کوفه در سوگ ماه دل‏آرای خویش!
مگر عشق علی را نچشیده بودند که چنین بغض او را کالمهل یغلی فی البطون به جان نیوشیدند و سموم و حمیم و زقوم را نیش جان خود کردند ؟
مگر آیه تطهیر را نخوانده بودند که چنین رجس و سِحر شیطان را در سحرگاهان و در سجده عشق او بی‏شرمانه به جان خریدند ؟

****

مولا جان ! آه سوگمندان و یتیمان به‏جای آوای حزین شبانه‏ات به استقبال سپیده رفت .
شانه نخل‏های مدینه لرزان از فراق تو سر فرود آورده اند .
کوچه‏های کوفه مشتاق قدم‏های توست که عشق را در نیمه های شب در میان خانه‏های یتیمان قسمت کنی .
مسجد کوفه دلتنگ است ،‏ دلتنگ ناله‏های «فکیف اصبر علی فراقک» .
محراب کوفه دلتنگ مویه‏های جگرسوز توست : «اللهم انی اسالک الامان .....»
مولا جان ! ای زهرایی‏ترین شهید ! ای مقتدرترین مظلوم شیعه ! در سجده‏ات چه خواستی که چنین مستجاب شد ؟
ای زاده بیت خدا که در خانه خدا و در ماه خدا به میهمانی خدا رفتی ‏،‏ به خدای کعبه که رستگار شدی .  

ظهورت را برای همیشه آرزو می کنم یا م ح م د