به نامت ،‏به یادت ،‏به امیدت و نه به امید خلق روزگار

السلام علیک یا اکرم مصحوب
ای همنفس با من بمان امشب هوای گریه دارم

خدایا!صدای منادیت را شنیدیم که ما را به میهمانی می‏خواند.گرچه لیاقت نداشتیم اما رحمت تو ،‏پای ما را به سفره‏ات گشود.
رمضان آمد تا غفرانت را هدیه بگیریم و چه کرد این ماه با روزه‏دارانش.
سیاهی شب‏هایش ،‏سپبدترین انوار رحمت و عفوت را به ارمغان آورد.
سحرش ،‏ سحر شیطان را باطل کرد. و روزهایش عطر ملکوت را از بوستان عرش به زمینیان هدیه کرد .
شب‏های قدرش ،‏ با ترنم آیات الهی و زمزمه نجواگران سحرخیز و اشک‏های جاری و دست‏های بالا رفته به قنوت و قلب‏های هراسان و لرزان میان خوف و رجا و ابوحمزه رواق جان را به نفحات رحمانی مژده داد.
بارالها!رمضان آمد و ما به واسطه کرمت مونسش بودیم . نکند حقش را ادا نکرده باشیم ؟نکند هلال ماه از ما به تو شکایت آرد؟
قدر لیله القدرش را ندانستیم و زمزمه‏های تنهاترین نیایشگر مدینه را نشنیدیم و با او هم‏نوا نشدیم .
پروردگارا!رمضان آمد وما ،‏ ماهی روزه‏دار بودیم تا به قرب تو نایل آییم.
ماهی را در سوزش و رمضان گذراندیم تا به رضا و رضوانت برسیم .
ماهی را امساک کردیم تا گوهر بندگی را از صدف فطر صید کنیم .
کریما!سجاده‏مان هنوز پهن است و زمزمه «اللهم رب شهر رمضان » بر لبان‏مان .
نگاه غریبانه‏مان ،‏قصه غربت و هجران روزها و روزه‏های رمضان را دارد.
و اما کریما!عید فطر با شکوه‏ترین بدرقه این ضیافت است . وداع ماه هدایت گرچه دشوار است ،‏ لیکن به عشق نماز روزه‏داران و بیعت دوباره با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف این وداع شکر می طلبد .

و الحد لله علی ما هدانا و له الشکر علی ما اولینا

ظهورت را برای همیشه آرزو می کنم یا م ح م د