به نامت ،‏به یادت ،‏به امیدت و نه به امید خلق روزگار

آدم باید ی کم خل بزنه تا بشینه در مورد غزه بنویسه . به من چه که دارن زن و مرد و پیر و جوون رو می کشن یا نه ؟ به من چه که آب دارن یا نه ؟ به من چه که برق دارن یا نه ؟ به من چه که اجازه رسوندن مجروحا رو به بیمارستان می دن یا نه ؟ به من چه که مواد غذایی به مردم غزه می رسه یا نه ؟ به من چه که دارن تو ویروونه های موشک خورده شون زندگی می کنن یا تو خونه ؟

مهم  اینه که من زنده بمونم . خوش بگذرونم . نسکافه حالا گاهی با مارک نستله بخورم گاهی هم با مارک تازه جاکوپز . من حتما هفته ای ی بار باید استخرم و هم برم . آخه فرصت خوبیه برای فکر کردن . هم چی که از آب میام برون می شینم ی گوشه و تموم تفکر فلسفی م همون موقس که شکل می گیره .
مهم اینه که من برق دارم و می تونم هر وقت دلم خواست با pc م کانکت شم . البته خاک بر سر اینترنت ایران که جیگرم و خون می کنه بس که سرعتش پایینه . البته تلویزیون و که روشن می کنم و این مجروحای غزه رو می بینم هم چی ی کم حالم بد می شه . به خودم می گم این ادیسون هم بیکار بود برق و اختراع کرد ؟ که ما الان این منظره های مزخرف و باید ببینیم ؟
جدا راس می گن به اینا غذا نمی رسه ؟ این بدبخت بیچاره ها پس چی می خورن ؟ من که ی روز از این چیپس خارجی ها گیرم نیاد دق می کنم حالا بمونه که مال ی شرکت صهیونیستیه . باور کنین منم گاهی پیش اومده گفتم مرگ بر اسراییل . حتی با برو بچ جلو سفارت نمیدونم کجا بود جم شدیم . آها این سازمان ملل اینا بود فک کنم.
برا عید حوصله بندر رفتن ندارم . حوصله هوای مزخرف شمال و هم ندارم . امروز صبح قبل از این که بیام ادراه رفتم سفارت فرانسه ویزا بگیرم . خاک بر سر این ملت کنن . همه اینگار می خوان بریزن پاریس. جمعیتی بود . آخرش هم دعوا شد و پلیس اومد و هیچی دیگه مجبور شدم بذارم برا فردا . حالا سارکوزی از این اسراییلی ها طرفداری می کنه ، بکنه به من و تو چه ؟
می گن یاهو ایران و تحریم کرده برا همین فضولیاس دیگه . به ما چه نمی دونم .

کاش یکی ژیدا می شد به این ایروونی جماعت بگه بابا شما ها وکیل وصی مردم غزه و کابل و بصره و نمی دونم دورقوز آباد نیستین.

ی کلوم ختم کلوم . مهم اینه که تو این دو روزه دنیا حالشو ببری . با تجمع و تحریم و مرگ بر اسراییل هیچی عوض نمی شه . بذار ما حالشو ببریم .

ظهورت را برای همیشه آرزو می کنم یا م ح م د