به نامت ،‏به یادت ،‏به امیدت و نه به امید خلق روزگار

 با اجازه آقای اجرایی !

امروز چندم اسفند است؟
مهم نیست. مهم این است که سال ما هنوز آغاز نشده است نه امسال مان و نه سالهای دیگرمان .
حرفی نیست برای گفتن.خودمان هم می دانیم . هیچ برای گفتن نداریم .
...
ما نمی‏خواهیم ...
نه!
ما عاشق لبخندهای تو نیستیم . باور کن نیستم . اگر نه این همه سال تو تنهایی منتظر 313 مرد نبودی . ما همه نامردیم . حالا سالمان شروع شده یا نه ؟ تمام شده یا نه ؟ چه فرقی می کند ؟تو که باشی سال ها و ماه ها و روزهامان معنا می گیرد و بی تو هیچ .

راستی امروز چندم است ؟ روز اول از سال چندم ؟و ما هنوز طعم تلخ بی تو بودن مان را می چشیم . و آرزوی شیرینی با تو بودن را به دوش می کشیم . بی هیچ تحرکی ، بی هیچ تلاشی ، بی هیچ امیدی .....

راستی امروز چندم است ؟  چندمین روز و سالی است که تو منتظر مایی که شاید فقط به انتظارت ننشسته باشیم ؟ که مثل تو ما هم ایستاده باشیم و به انتظار عید آمدنت،‏ سرشار از شور و شعور ،‏ درتکاپو و تلاش ، خانه تکانی کرده و لباس نو به تن کرده و دل در گرو تو سبز کرده سفره عیدمان را بگشاییم و این بار پیام نوروز آمدنت را تو بخوانی که الا یا اهل العالم انا المهدی .......