به نامت ،‏به یادت ،‏به امیدت و نه به امید خلق روزگار

یک جستجوی ساده بفرمایید در این دنیای سایبر و عبارت « صادرات ایران » را جستجو کنید . قلع و آلومینیوم و سرب و صد البته نفت صادر می شود . نقش بازارچه های مرزی ما در این میان و البته تجارت چمدانی نقش قابل توجهی است . پسته و متانول و ماشین های سبک و سنگین و هر چه بخواهید یافت می شود . با ارزشی معادل 57 میلیون دلار در سال 1386 و به کشورهای امارات متحده عربی ،‏عراق ، چین ، ژاپن ، هند ، کره ، ترکیه ، افغانستان ، ایتالیا ،‏ترکیه ، آلمان . آمار نشانگر رشد 3 درصدی در وزن و بیش از 15 درصد در ارزش دلاری است .

تا این جا چه خوب !

اما حالا دوباره زحمت یک جستجوی ساده دیگر را بکشید . عبارت صادرات فرهنگی و مشابه آن را تایپ کنید

نتیجه :‏هر چه صادرات غیر نفتی و فرش دستباف است برای شما نمایان خواهد شد .

تا این جا هم خیلی بد نیست .

اما این یک خط را هم از کسی داشته باشید که این انقلاب بی نام او در هیچ کجای جهان شناخته شده نیست .

ما انقلاب مان را به تمام جهان صادر می کنیم  ما می خواهیم این انقلاب مان را ، انقلاب فرهنگی مان را به همه ممالک صادر کنیم .

  راستی چیزی از این انقلاب هم مانده است که بخواهیم آن را صادر کنیم ؟؟؟ اصلا صدور انقلاب پیشکش مان .

 نسل سوم و چهارم که نه همان نسل اول و دوم انقلاب که خود را مدعیان و صاحبان انقلاب می دانند چیزی از این انقلاب در مرام و مسلک شان مانده است که آن را به جوان و نوجوان امروز منتقل کنند و بعد هم صادر کنند ؟

بگذارید  این جا هم از واردات حرفی نزنم که مثنوی هفتاد من کاغذ می خواهد .

ظهورت را برای همیشه آرزو می کنم یا م ح م د