فقط تبريك مي گن .......
و تو چه داني كه دلم به چه حال است ...
يادش كه مي كني ها مي سوزد همين جگر پاره پاره هزار سوز ...
ياد شبي مي كني كه هنگامه رفتن بود ... قبل از اعزام ...
به من سوپ تعارف كرد .. 11 شب بود .. پيرجامه اش مثل هميشه جلو تر از خودش مي دويد .... و خنده بود و عكس هاي يادگاري و هزار اداي ديگر و رفتم و رفت و ديگر ....
رو دلم مونده كه اگه بود بهش بگم :
نكن حسن
خطر داره حسن
بعد بگيره و بگه برو خونتون كچل آش خور
يا حق